بررسی وضعیت تجدید‌‌ حیات طبیعی جنگل‌های بلوط غرب در رابطه با عوامل رویشگاهی (مطالعه موردی: منطقۀ پیردانه پیرانشهر)

جنگل‌های بلوط غرب به‌دلیل موقعیت، عملکرد و تنوع زیستی حاکم بر آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. احیا و توسعه این جنگل‌ها به وضعیت تجدید‌ حیات توده‌های جنگلی وابسته است. هدف این تحقیق، بررسی خصوصیات کمی و کیفی تجدید حیات بخشی از توده‌های جنگلی آذربایجان غربی در شهرستان پیرانشهر است. به‌این منظور، ابتدا 460 هکتار از توده‌های جنگلی منطقه پیردانه انتخاب و سپس61 قطعه نمونۀ دایره‌ای به مساحت یک آر با شبکه آماربرداری300×250 متر برداشت شد. در هر یک از قطعات نمونه، کلیه نهال‌های یکساله و چندساله به تفکیک گونه تا قطر 5/7 سانتی‌متر همراه با عوامل رویشگاهی ثبت شد. براساس بررسی حاضر، میانگین تعداد تجدید حیات در توده‌های جنگلی مورد بررسی4130 اصله در هکتار برآورد شد که در این میان دو گونه دارمازو و وی‌ول از جنس بلوط، بیشترین درصد آمیختگی را به خود اختصاص داده‌اند. ساختار تجدید حیات توده‌های مورد بررسی، شاخه و دانه‌زاد است. همچنین بین میانگین تعداد نهال‌های دانه‌زاد و نهال‌های شاخه‌زاد گونه‌های وی ول و دارمازو و گلابی وحشی به احتمال 95درصد اختلاف معنی‌داری وجود دارد. این اختلاف در مورد تجدید حیات زالزالک و دیگر گونه‌ها معنی‌دار نیست. بین میانگین تعداد در قطعه نمونۀ نهال‌های گونه‌های اصلی چون وی‌ول و دارمازو در سطوح مختلف عوامل محیطی، مثل جهت دامنه و تاج‌پوشش تودۀ مادری به احتمال 95 درصد اختلاف معنی‌داری وجود دارد.